Het einde van mijn Bundaberg farm work avontuur!

Hey , hey!

Het is lang geleden dat ik iets heb geschreven..Door alle drukten met het werken op de boerderij had ik er gewoon geen tijd of zin meer in, oeps haha. Ik heb ook werkelijk geen idee waar ik eens zal mee beginnen... het laatste wat ik heb geschreven was in februari, het begin van mijn farm days, dus ik zal het van daar maar oppakken. 

In februari deed ik voornamelijk planting op de Pumpkin Farm. Planting was 12 uur z'n beetje achter de trekker zitten en plantjes in de grond duwen, prima werk en per uur betaald. Naast het planten moesten we af en toe ook weeding en plastic rapen, wat ik ook wel oké vond om te doen. Alleen weeding voor een hele dag was rugpijn, maar goed daar in tegen werd je wel per uur betaald. De Pumpkin Farm wordt gerund door een echte Australische boerse familie, je hebt de oma/moeder Joy (ergens in de 60 qua leeftijd gok ik), Geoffrey de opa/vader (sowieso in de eind 60) en Jeremey de zoon van hun die 38 jaar oud is. Jeremy zelf heeft nog een zoon Jaden van 16. Als laatste heb je nog Robbert hij is ook de zoon van Joy en Geoffrey en hij is eigenlijk de baas over de boerderij en beslist alles en heeft de laatste woord. De familie woont (behalve Robert hij heeft zijn eigen huis met zijn vrouw en baby) samen in het huis op hun erf. Klein huisje vol gepropt met de kinderen en daar weer de kinderen van. 

In het begin moest ik ontzettend wennen aan de manier hoe hun zijn, we werkten voornamelijk eerst alleen met Geoffrey of Jeremy. Geoffrey is een oude man met schuingrappen en scheld de hele dag door tegen zichzelf of tegen zijn zoon Jeremy. Eerst had ik niet door dat hij schelde tegen zichzelf of zijn zoon, dus ik had echt zo iets van hoe ga ik dit overleven? Maar als je iedereen en dan voornamelijk Geoffrey leert kennen, zijn het leuke mensen die hard moeten werken om hun boerderij gaande te kunnen houden. Zo lang je hard werkt en niet zeurt zit je goed haha. Geoffrey vond mij uiteindelijk goede harder werken en ik kreeg van hem de bijnaam Dutchie ( hij geeft iedereen bijnamen, sommige wil je niet weten... haha). Alles wat hij zegt moet je maar niet te letterlijk nemen, hij heeft gewoon een grof gevoel voor humor. Uiteindelijk na 4 maanden kon hij mijn naam onthouden en noemde hij mij bij me naam haha.

Jeremy is het leukst om voor te werken, hij houdt van praten en was nooit streng qua dingen (ook onthield hij mijn naam haha). Joy is een grappig vrouwtje houdt ook van schuine grappen en noemde de hele tijd Annie. 

Vanaf halve wegen maart begon het plukken, als eerste het plukken van Aubergines. Dat heb ik nu het meest gedaan de laatste paar maanden. Het plukken is zwaar, je rug maakt over uren met bukken, gelukkig is de aubergine plant niet helemaal aan de grond, dus je voelt je rug vaak pas later. De plant zelf is geen lieverdje, er zit soort van haartjes op de plant die er voor zorgt dat je huid jeukt, je keel wordt priegelig en laat je hoesten en je neus loopt de hele tijd als je al verkouden was. Daarnaast krijg je blaren van de schaar die je gebruikt om de aubergine af te knippen.  Uiteindelijk was mijn oplossing voordat handschoenen dragen en een bandana om mijn mond, ik werd gewoon een soort van gangster om de aubergines, eggplants zoals ze dat hier zeggen, te plukken. Naast het plukken deed ik ook het pakken van Aubergines in de schuur. Dit was lopende band werk, de eggplants kwamen in alle soorten en maten. Je moest controleren hoe erg beschadigt ze waren als ze echt slecht waren gingen ze in de " cow bak "  (werd het voer voor de koeien), als ze redelijk goed waren maar niet goed genoeg dan werden ze " seconds " en kwamen ze in grote bakken en werden ze voor lager bedrag verkocht en als laatste had je de perfecte eggplant/aubergine die werd verpakt in doosjes. Je had verschillende manieren om ze in te pakken in de doosjes, omdat sommige aubergine heeeeel groot waren en andere weer kleiner. Zo had je doosjes van 6 aubergine en drie lagen omhoog, je had vijfs, viers en drie. Oke, iedereen denkt waar heeft ze het over, maar dat maakt niet uit haha. Het pakken was makkelijk werk, maar alleen heel saai, als je dat 12  uur lang op een dag deed werd je gewoon moe van het feit dat het zo saai is. Alles heeft zijn voor en nadelen...

Uiteindelijk gingen we ook capsicums (paprika's) plukken. Paprika's groeien erg laag op de grond en zijn erg breekbaar. Je gebruikt hiervoor geen schaar maar je twist ze van de plant af. Paprika's plukken was back bracking, je rug voelt dat echt na een paar uur en dat deed je dan voor 12 uur op een dag.. We begonnen met de rode paprika, met het plukken moest je ervoor zorgen dat je niet te groen/ rood plukten, je denkt duhh logisch, maar goed het is gewoon soms moeilijk te zien onder die bladeren of hij helemaal rood is en anders valt ie er al weer af.. Ja jongens, plukken is echt een werkje haha. Het pakken van paprika's was gewoon 1 woord KUT, jep, beter kan ik het niet maken. Bij de paprika's moest je kijken naar de grote, hoe slecht of goed ze waren en de kleur. Je hebt helemaal rood paprika groot, medium en small en dan heb je gekleurd paprika groot, medium en small. Net zoals bij aubergine heb je cow paprikas en seconds. De meiden moesten altijd pakken en tijdens de tijd dat we paprikas deden was ik dan ook meestal alleen maar te vinden in de schuur. Toen het seizoen echt begonnen was dus sinds halve wegen maart/ april, werkten we 7 dagen in de week en 12 uur op de dag. 

Al moet ik zeggen soms had de Pumpkin Farm geen werk en dan werkten we op andere boerderijen. Zo heb ik cherry tomatoes ook gedaan (alweer in mijn vorige blog deed ik dat ook maar dat was een andere cherry tomatoe farm). Deze cherry tomatoe farm was prima, je had korte dagen en ze betaalde 5$ per bucket, ik maakten iets van 50 euro voor 6 uur, niet geweldig, maar kan slechter. Zo hebben we ook gewerkt op een boerderij met grote tomaten en dat was gewoon, slecht, bijna geen goede tomaten te plukken en prijs per bucket was $1,70 ook deden we voor dezelfde farm zuchini's (courget), en was ook gewoon een grap. 

Oke dit is soort van mijn vier maanden farm work kort samengevat op het gebied van wat ik deed voor werk. Het waren 88 days of though work. Ik heb nog nooit zo hard gewerkt in me leven, elke dag op gestaan om 5 uur en zeven dagen in de week gewerkt. In de hele maand april heb ik maar 2 dagen vrij gehad. Maar het was zeker de ervaring waard! 

Het was allemaal vol te houden door het feit dat het werk hostel waar ik woonde leuk was met leuke mensen! In het begin toen er nog maar 16 mensen waren in het hostel zat ik elke avond met vijf jongens in de achtertuin biertjes te drinken en kaart spellen te spelen en te ouwehoeren. Zo heb ik een leuke jongen leren kennen genaamd Desmond, ook wel Des, uit Noord-Ierland, die nu mijn vriend is. Tijdens de maanden in de hostel was het erg gezellig en uiteindelijk gingen we dan maar ook in de couples kamer, na de boerderij dagen zijn we samen verder gaan reizen, waar ik in mijn nieuwe blog op terug kom haha. Dit is zo beetje het einde van mijn blog over Bundaberg farm work. Kortom, het werk was dragelijk door de mensen in het hostel later , in maart kwamen er steeds meer mensen bij en werd het gezellig druk. We dronken met ze alle , leuke feestjes, naar het strand , bbqen enz. Natuurlijk doordat ik Des heb leren kennen was het boerderij werk prima te doen haha. 

Mijn conclusie over het werk, het was in het begin het beste, omdat het per uur werd betaald, makkelijkst werk (qua lichamelijk makkelijk vol te houden) en ik vond het leuker toen we een klein groepje mensen waren. Het plukken en pakken is gewoon hard werken en voor niet veel geld. Kan je echt sparen van piece rate werk, nee..ik denk het beste is om een boerderij te vinden waar je kan wonen en werken, in plaats van een werkhostel. Alleen met een werkhostel heb je het wel gezellig met allemaal andere jongen mensen. Dus ja, het is het 1 of het ander.

Dit was het dan, ik weet het , ik ben niet de beste schrijfster, wordt ik ook niet haha, maar ja, ff een kort samengevatten update. Volgende blog komt hopelijk ook snel haha, over Brisbane met Des en nu in Melbourne.

To be continued......